Annelien van Hemert

Wie is Annelien van Hemert?

Dat komt vast voort uit jouw jarenlange ervaring in het vak. Wat brengt dat?

‘Enerzijds maakt het dat ik minder tijd nodig heb. Ik heb al heel veel gedaan, het is niet meer nieuw. De ingrediënten en omgeving zijn dat wel, maar de klus komt in essentie vaak op hetzelfde neer. Voor een opdrachtgever kan dit twee kanten op gaan: of ik doe de klus in 3 dagen, of ik ben simpelweg goedkoper want ik doe het in een kortere tijd.

Anderzijds brengt het dat ik het vraagstuk, waar ik voor gevraagd wordt, echt aanpak. Je vliegt tenslotte een interimmer in om dingen anders te doen en op te lossen. Dit is je tot op heden niet gelukt met de mensen die er zitten. Geef mij het vertrouwen om hiermee aan de slag te gaan en accepteer dat ik voor een andere aanpak kies. Ook al voelt het even onaangenaam. Ik maak graag zichtbaar maken wat er onder tafel wordt gehouden en breng een ander perspectief. Ik ben niet van pappen en nathouden, ik durf dingen te benoemen.’

Het klinkt alsof je met die kwaliteiten veel beter tot je recht komt als zzp’er.

‘Dat weet ik wel zeker. Vreemde ogen dwingen. In het onderwijs worden zaken, die al een poosje zo zijn, niet snel aangepakt. Hoe nodig dat ook is. Als buitenstaander voel ik me vrijer om vragen te stellen, waardoor ik meer kan bereiken. Als ik een omslachtig proces zie, stel ik vragen. “Zie ik iets over het hoofd? Weet ik niet hoe het werkt?” En als ik geen bevredigend antwoord krijg, ga ik aan de slag. Daar maak ik overigens niet altijd vrienden mee. Niet iedereen wil horen wat ik vind.

Het heeft me ook geleerd dat ik wijzer kan omgaan met situaties. Ik heb meer dan dertig jaar ervaring in de communicatie- en onderwijssector. Ik heb geleerd hoe je met mensen omgaat én hoe je problemen relativeert. Als mensen in de war raken van een grote verandering denk ik: “Joh, wen er maar aan, want dit is niet de eerste en zal ook niet de laatste zijn. Nothing lasts forever.’

Dat andere perspectief brengen. Wat heb jij te bieden?

‘Als manager kijk ik naar het team maar ga ik ook snel naar individueel niveau en ieders kwaliteiten. Daarmee ga ik schuiven. Wat is er nodig en mogelijk? Heel vaak zitten mensen op een plek waar ze niet floreren. Ik sta erom bekend op zoek te gaan naar een manier om het toch voor elkaar te krijgen. Tijdens mijn laatste opdracht werkte ik met iemand die veel meer kon dan ze ooit gedacht had toen ik haar in het diepe gooide. Ga maar proberen, ontdekken en fouten maken. Maar wel onder mijn begeleiding.

In teams kan het botsen want soms geven collega’s elkaar geen ruimte, en dat pak ik aan. Iedereen dient ruimte te krijgen en het verschil kunnen maken. Ook als je daarvoor eerlijk moet zijn. Een goed leidinggevende maakt ruimte voor elk persoon. Ik maak geen onderscheid in personen. Ik zet mijn persoonlijke ideeën op slot en laat ze niet meewegen en ga op zoek naar wat iemand kan en leuk vindt. Ik geef vertrouwen en daag anderen, en dan met name vrouwen, uit om ook voor zichzelf te zorgen; of dat nou tijdens de salarisonderhandeling is of om het opnemen van zorgverlof. Dit vertrouwen betaalt zich jarenlang terug. Ik wil dat men weet dat ik met ze meedenk.’

Wat heb jij van een ander nodig?

‘Vertrouwen. Ik weet wat ik aan het doen ben. Het kan namelijk wel even rommelen als ik binnenkom. Je kunt niet verwachten dat mensen dan blij zijn. Door te blijven herhalen waar ik voor ga en wat het gezamenlijk doel is kunnen we samen koers houden. Zo kijk ik ook naar een opdracht, ik ben dienstbaar en ga voor dat gezamenlijk doel. Ook als dat betekent dat ik bestuurders daarop moet spiegelen. Er wordt vaak niet gepraat met de mensen die het moeten uitvoeren, of ze krijgen een verkeerd of rooskleurig plaatje voorgespiegeld. Ik geef dit terug en zorg dat er een ruimte komt zodat iedereen mee kan doen. ‘

Met die eigenschappen ben je in iedere organisatie van waarde.

‘Dat geloof ik inmiddels ook. Het is nu weer even onderwijs, maar misschien ligt mijn volgende uitdaging wel buiten het onderwijs. De automotive-branche lijkt me erg interessant. Technologie, innovaties, werken met beta-mannen: ik zie dat wel gebeuren. Ik ben ook nieuwsgierig naar werken in een chemiebedrijf.’

Wat is het voornaamste inzicht wat je hebt opgedaan in je werkende leven tot nu toe?

De meeste mensen deugen. Dat kwartje viel nadat ik het boek van Rutger Bregman las. In management zijn we lang uitgegaan van het voorkomen van problemen, maar daar moet je je niet mee bezig houden. Als manager of leidinggevende kun je je veel beter richten op het ondersteunen van goede energie. Dat is een wezenlijk andere manier van kijken. Zo voel ik het al langer, maar het boek heeft me geholpen om het te benoemen. Je kunt tegen mensen zeggen: “Je mag niet thuiswerken, want dan heb ik geen grip op je.” Je kunt ook zeggen: “Ga lekker thuiswerken als jij je daar goed bij voelt, maar zorg dat je werk af is.”’

Wat wilde je als kind worden?

‘Chirurg. Dat is niet gebeurd, omdat ik op de middelbare school voor talen koos in plaats van bètavakken. Ik heb er geen spijt van maar als ik opnieuw zou mogen kiezen, koos ik de architectenopleiding. In dat vak zit alles wat ik leuk vind: techniek, schoonheid, landschappen en from scratch dingen maken. Maar goed, zo ver zal het niet komen.’

Je weet het niet. Volgens mij ben jij het levende bewijs dat je op latere leeftijd nog een flinke stap kan zetten

Lacht. Dan: ‘Het zou leuk zijn. Op mijn werkplek bij de Hogeschool Rotterdam kijk ik uit over de Kop van Zuid. Nou, eat your heart out. Wat staan dáár geweldige gebouwen. Wie weet doe ik het ooit. Ik ben er gek genoeg voor.’

Hoe zie je de rest van je werkende leven voor je?

‘Ik denk niet dat ik nog in loondienst ga. Ik blijf zzp’er en waarschijnlijk langer dan de pensioenleeftijd. Ik vind werken leuk, zeker als ik me zo blijf voelen als nu. Eindelijk ervaar ik de vrijheid om afstand te nemen. Ik kan objectiever zijn en beter inschatten wat er nodig is in een veranderingsproces. Dit past bij me.’